زان یار دلنوازم شکریست با شکایت***گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم ***یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت

رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس ***گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا ***سر ها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

چشمت به غمزه ما را خون خورد و می پسندی***جانا روا نباشد خونریز را حمایت

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود***از گوشه ای برون آی ای کوکب هدایت

از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود***زنهار از این بیابان وین راه بی نهایت

ای آفتاب خوبان میجوشد اندرونم***یکساعتم بگنجان در سایه ی عنایت

این راه را نهایت صورت کجا توان بست***کش صد هزار منزل بیش است در بدایت

هرچند بردی آبم روی از درت نتابم***جور از حبیب خوشتر کز مدعی رعایت

عشقت رسد بفریاد گر خود بسان حافظ

قرآن زبر بخوانی در چارده روایت